“İnsan sahip olduğundan vazgeçebilirmiş, vazgeçemediği ait olduğuymuş.”
Sabahattin Ali’nin dediği gibi: “İnsanları olduğundan farklı görmekte ısrar edişime içerliyorum.”
“Karşında ki insanı seni neyin kıracağını bildiği halde onu yapıyor oluşunun adı hata değil, yanlış hiç değil. Düpedüz gözden çıkarmak.”
Sen benim ilk defa bir başkasında kendime rastlayışımsın.
Güzel konuşmak, ince düşünmek halden anlamak, sevmek, düşeni kaldırmak, ağlayanı güldürmek, hep bedava biliyor musunuz?
Sonra öğrendim bunun asla olmayacağını, insanların değişmeyeceğini ve onları kimsenin değiştiremeyeceğini ve bunun çabalamaya değmediğini.
/Dostoyevski/
Sevgili Anna, en güvendiğin insanlardan kötülük görüp üzülmen güçsüz biri olduğun anlamına gelmez. Fizik kurallarına göre; sırtını dayadığın bir nesne birdenbire giderse sen de o yöne doğru devrilirsin. Yani bunun güçsüzlükle alakası yok
Bu kız, kendim olmam için bende eksik olan tek şeydi.” Muazzam bir anlatım.
Dostoyevski keşke demenin ağırlığına böyle değiniyor; “Yaşanması mümkünken, yaşayamadığın mutIuIukIar.”
İnsanlara, onları size nankörlük yapmaya mecbur bırakacak kadar büyük iyiliklerde bulunmayın.’
Malı mülkü değil,
kaşı gözü değil,
hırkası heybesi de değil,
yalnızca merhametidir
bir insanı güzelleştiren.
Beni üzecek gücü sana verdiğim için kendimden özür dilerim.”
“Karşılık beklediğimden değil ama ona dair her şeyi en ince detayına kadar düşündüğüm birinin bana yaptığı düşüncesizliği sindiremiyorum, insanı bu kadar kıran bir his yok.“
